W kolejnych serwisach internetowych w sierpniu pojawiła się „sensacyjna” informacja, jak to niedobry Samsung bez większych zapowiedzi wprowadził na rynek kolejną wersję dysku 970 Evo Plus.

Kilkanaście dni temu zamieściłem notatkę „Dlaczego Open Source się nie przyjęło?”, w której wyraźnie zasugerowałem potrzebę opierania całej administracji rządowej na rozwiązaniach „otwartych” (dostępnych z „wolną” licencją typu GPL i pełnym kodem źródłowym, jak również działających z dobrze udokumentowanymi standardami danych).

W notatce zacząłem od próby oszacowania kosztu systemu obsługującego informacje o PESEL, potem napisałem „ileś razy próbowano zastąpić rozwiązania Microsoftu przez Open Source w administracji (w Monachium i chyba kilku innych miejscach)”, wspomniałem o moich wysiłkach związanych z kodyfikacją prawa z użyciem XML, dodałem podsumowanie, że w obecnej sytuacji mamy za dużo nowego prawa (od 1989 dodano szacunkowo 420 tysięcy stron) i tak naprawdę głównie chodzi o wykonywanie biurokracji dla samej biurokracji (a więc nikt nie będzie nawet zainteresowany, żeby zrobić coś raz, a dobrze, i potem już tylko patrzyć z zadowoleniem, że wszystko działa jak należy).

I co z tego wyszło?

Co łączy drukarkę Mera D-100M z lat 80-tych XX-wieku i nowoczesnego laptopa z 2020 roku?

„- Numer 112, słucham.

- Dzień dobry. Do mojego domu włamał się mężczyzna.

Pierwsza wersja tej aplikacji napisana została na Androida 2.x i pojawiła się w Google Play 4 listopada 2011, ostatnie wydanie 1.47 przygotowałem 1 września 2019. W międzyczasie (głównie lata 2012-2014) mocno eksperymentowałem z innymi platformami (web, Tizen, FirefoxOS) i udało mi się zrobić wersję na iOS (niestety w wyniku różnych perturbacji życiowych obecnie nie mam opłaconego abonamentu w App Store, a ostatnia wersja na urządzenia Apple mocno odstawała aktualnością danych od tej androidowej).

„Poznajcie Marcina… Marcin jest mocno szczęśliwy, bo właśnie wrócił z banku, i podpisał kredyt na dwadzieścia lat. Biedak myślał, że to będzie lat trzydzieści, a tu taka niespodzianka. Na pewno chłopak będzie dzisiaj świętował. Stać go w końcu na nowy boomwizor, większy i lepszy niż w zeszłym roku.

Dzięki niesamowitemu połączeniu najnowocześniej grafeno-kevlaro-nastycznej technologii udało się zwiększyć zużycie energii zaledwie o 30% przy jednoczesnym zwiększeniu obszaru obrazu o całe 38,56%, ale Marcin nawet o tym nie myśli, bo wie, że jak dokupi najnowszy procesor wiodącej firmy na rynku, to mu zużycie energii spadnie o całe 25,4%… a to oznacza w skali roku oszczędności na poziomie 3,5 PLN. Nowy boomwizor będzie mógł wyświetlać jeszcze jaśniejszą i bardziej czystą biel (całe 200000 nitów), a przez całe trzy miesiące Marcin całkiem za darmo dostanie opcję wyświetlania koloru niebieskiego.

Po opublikowaniu wersji 1.48 wpadłem w mały ciąg programistycznego natchnienia, i zacząłem pracować nad kilkoma rzeczami.

Kilka faktów:

1. My mieliśmy Agnieszkę:

Wiktor Hugo pisał „Nędzników” mniej więcej 17 lat, tymczasem ja trzymam w ręku małe cudowne pudełko, które stworzono znacznie szybciej (żeby była jasność - 17 lat temu był mniej więcej rok 2004 i biznesmeni ślinili się do Nokii 6230, gracze myśleli o Athlonach 64, śnili o Nokii N-Gage, ewentualnie chcieli wyrwać Samsunga SX1).

Moje pudełko jest dokładnie takie same jak miliony innych pudełek. Coś pokazuje, a właściwie nie coś, tylko konkretne ruchome obrazy z całego świata (częściowo są one wybierane przez konkretne algorytmy, które w sprytny sposób potrafią mną manipulować). Z jego użyciem mogę coś nagrać, i wysłać to komu tylko chcę. Mogę też przeczytać książkę (o ile można mówić o rezygnacji z szelestu kartek i czytaniu na ekranie), posłuchać muzyki, zapłacić za zakupy w sklepie (ewentualnie je zamówić i zapłacić) czy użyć mojego urządzenia jako latarki.

Siedzę po turecku na łóżku, a przede mną stoi mały laptop. Waży mniej więcej jeden kilogram. Wygląda elegancko, choć dosyć surowo, jak twardziel, który tylko czeka, żeby (za przeproszeniem) zdzielić go w pysk. W ogóle go nie słychać. Obraz jest dosyć jasny, a do tego stabilny. Od spodu urządzenie nie ma żadnych kratek wentylacyjnych, i nie muszę się obawiać o to, że jakaś odrobina płynu zniszczy cenną elektronikę (ewentualnie, że zatkam sobie układ chłodzenia, i wszystko się przegrzeje).

Tak mógłby wyglądać opis wielu laptopów, które używane są obecnie w naszych domach. Sukces pasywnie chłodzonego MacBooka Air, ale również kilku modeli z procesorami x86, pokazał, jak wielkie jest zapotrzebowanie na tego typu maszyny.

Panie i panowie, dzisiaj dwa słowa na temat małego sprzętu do tzw. zwykłej pracy, czyli pisania tekstów, pracy nad arkuszami, przeglądania internetu, może lekkiej wirtualizacji czy prostego programowania (ogólnie chodzi o zastosowania, w których nie zależy nam na najwydajniejszej karcie graficznej czy nie wykonujemy ciągłych zaawansowanych obliczeń).

Ile tak naprawdę trzeba tu wydać, żeby potem się nie denerwować?

Z pewnym zainteresowaniem spojrzałem ostatnio na „nowe” i „lepsze” dobreprogramy.pl w wykonaniu Wirtualnej Polski, a na nich na wywiad z Country Marketing Managerem z firmy Acer Polska

Widzieliśmy dzisiaj szopkę. Premier pojechał, wygłosił swoje, swoje też powiedzieli jego oponenci. Lud zastanawia się teraz, kto jest większy (żeby nie określić tego inaczej lub bardziej wulgarnie). Wszyscy wzięli za to pieniążki, i po igrzyskach. Jest dobrze.

Mnie zastanawia w tej całej sprawie jedno. Przez ileś lat mieliśmy różne koalicje i rządy, i w końcu wybrano kogoś innego. Ludzie ci okazali się mocniejsi niż poprzednicy, i skupili tyle władzy, że ciężko im ją odebrać (to jest stwierdzenie faktu, a nie żadna prośba, groźba czy życzenie).

Miałem ostatnio przyjemność (?) oglądać ostatniego Jamesa Bonda. Film został opóźniony (z uwagi na placement produktów podobno musiano jeszcze raz nakręcić część scen), a jego premiera w oczach aktorów w Londynie była ogromnym sukcesem.

W tym miejscu powinienem oczywiście zacytować pewne chore dziecko, krzyknąć „how dare you? how can you waste? how can you polute world?” i dodać kilka ekologicznych hasełek, bo to modne. Powinienem, ale nie zrobię, a nie zrobię tego co najmniej z kilku powodów, które opiszę dalej.

Nie chce mi się szukać, kto to powiedział (bodajże Blofeld Goldfinger). Prawdą jest, że kino w stylu bondowskim jest często infantylne, czy trąci myszką…. jednakże na podstawie filmów z lat 60-tych, 70-tych czy 80-tych między wierszami można co nieco wyczytać o ówczesnej modzie, kulturze czy technice. To taki mały wehikuł czasu, a w notce „My name is Błąd, James Błąd…. Czyli Titanic już zatonął” pisałem o upadku i tej legendy.

(Uwaga! Będę spojlerować!)

Misja Inspiration 4 wystartowała, i wróciła. Wielkie gratulacje… i przede wszystkim refleksja, że jedyny dobry produkt to przede wszystkim taki produkt, który działa.