Dzisiaj chciałem chwilę porozmawiać na temat czegoś, co czasem jest konieczne do zrozumienia np. jakiegoś zjawiska czy wydarzenia (użyłem tytułu jednego z odcinków „Star Trek Discovery”, bo wydaje mi się, że jest również doskonałym podsumowaniem).

Nie minęły echa wątpliwej kiełbasy wyborczej (podobno ma to być dar dla dzieci), czyli tanich laptopów prawdopodobnie o wątpliwej jakości i wydajności, a dzisiaj usłyszałem o „darmowych” laptopach PIS dla nauczycieli. Te pierwsze są zresztą coraz dokładniej komentowane przez różne portale (ludzie wczytują się w specyfikację i przetarg) – pozwolę sobie zacytować kilka rzeczy:

W internecie pojawiły się fragmenty wymagań, jakie mają spełniać laptopy dla szkół. Dzisiaj pozwolę sobie skomentować niektóre z nich.

„Niektórzy z was zginą, ale ja jestem gotów ponieść to poświęcenie” – tak mniej więcej zły lord powiedział w pierwszym Shreku przed turniejem rycerskim.

Słowa te przypomniały mi się, gdy przeczytałem o mailu CEO Google do pracowników, w którym mówił o to, że ponosi pełną odpowiedzialność za zwolnienia.

Producenci sprzętu mamią nas liczbami i pokazują, że ich produkty są szybsze, lepsze, zużywają mniej energii i generalnie będą służyć dłużej.

W kilku miejscach dało się ostatnio przeczytać historię starą jak świat. Ktoś ważny (to pewnie istotne) kupił coś od renomowanej firmy, to coś wydaje się wybrakowane, a producent odmówił naprawy gwarancyjnej (wymiany). Sprawa zamknięta, można się rozejść.

3499 PLN za jeszcze szybszy komputer stacjonarny, na którym może nie zawsze pogramy, ale wszystko inne zrobimy lepiej niż u konkurencji. Jedyną wadą tego sprzętu jest brak monitora (do tego te nie od Apple mogą wymagać dziwnego skalowania), 8GB RAM i 256GB dysku o niewiadomej jakości, dodatkowo musimy założyć, że w pesymistycznym wariancie to cudo podziała dwa lata (czas rękojmi).

Oto pojawił się on, czyli nowy Wykop. Strona ładuje się o wiele dłużej (ewentualnie w przeglądarce widać pusty ekran), różne funkcjonalności nie działają, kolory są inne, itp. Można powiedzieć, że jest to kolejny z serwisów, w którym „stare” wymieniono na „nowoczesne”. Ciekawe, czy właściciel serwisu wykop zaryzykuje odpływ użytkowników (i będzie brnął dalej w swoją wizję) czy powróci do poprzedniej wersji.

Producenci chcą sprzedawać wszystkiego więcej, prawda?

Ostatnio myślałem o zakupie dysku przenośnego. Te oczywiście powinny być coraz szybsze, ale… zauważyłem, że o ile jeszcze jakiś czas temu taki Samsung miał serię X5 (prędkości do 2,800 MB/s), to teraz oferuje wyłącznie T7 i pochodne (około 1 GB/s). Inną sprawą jest to, że producenci (podobnie jak przy kartach, telefonach, tabletach i produktach Apple) nie podają ilości danych, które szacunkowo można tam zapisać. W tej sytuacji postanowiłem wybrać komplet obudowa+”normalny” dysk NVME… i tu się zaczyna mały problem, bo najbardziej popularne obudowy działają z prędkościami ok. 1GB/s, te 2GB/s to już mały odsetek, a 4GB/s to ledwie pieśń przyszłości, dodatkowo nie ma chyba układu do kieszeni USB, który pozwoliłby na obsługę standardu HMB. Dlaczego to jest ważne? Coraz więcej tańszych dysków NVME nie ma pamięci DRAM i opiera się na cache zewnętrznym, a jeżeli go w kieszeniach najprawdopodobniej nie ma (nie jestem w stanie na 100% potwierdzić), to wydajność dysku drastycznie spada (to na pewno).

Wybory powoli się zbliżają, wielu ludzi jest coraz bardziej przerażonych podwyżkami cen, a decyzje „o stabilizacji cen” (czytaj – większych marżach Orlenu) według różnych źródeł przyczyniły się do wzrostu inflacji.

Dzisiaj kilka słów na temat pamięci flash, przez niektórych nazywanych dyskami SSD. I tak niektóre z nich są wbudowane na stałe w naszych urządzeniach (przylutowane do płyt głównych) i korzystają z różnych interfejsów (eMMC, UFS, itp.), z kolei te wymienne oparte są o starszy standard SATA albo nowszy i szybszy NVME (przy czym jeśli chodzi o wygląd fizyczny, mogą być w formie mSATA, dysków 2,5”, modułów NVME o długości 2240mm, itp.)

Przypomniał mi się ostatnio tekst rozpoczynający się od słów „Polska. Oto znajdujemy się w świecie absurdu”, kończący pytaniem „Polacy! Jak wy to robicie?”, a zawierający wyliczenie iluś rzeczy, które można wyliczyć swojskim „co do licha?”

Zwolennicy PIS z uporem maniaka próbują przekonywać, że wszystko w Orlenie jest robione dla naszego najwyższego dobra i że oficjalne zewnętrzne dokumenty swoje, a pozostałe „wewnętrzne” umowy i ustalenia swoje (jak również ceny są takie, bo inaczej wszyscy by do nas na zakupy zjeżdżali)… sprawę postanowił trochę głębiej zbadać NIK i zakończyło się tym, że spółka notorycznie utrudnia kontrolę, a kontrolerzy są wzywani do prokuratury.

Zastanawia mnie, jak bardzo w ostatnich latach Polacy z dumnego narodu, który walczył przeciw represyjnej władzy, zamienili się w ludzi, którzy godzą się na wszystko.