Sławomir Piotr Paweł Mrożek urodził się 29 czerwca 1930 w Borzęcinie koło Brzeska. W latach młodości mieszkał w Krakowie. W 1951 wstąpił do Koła Młodych przy Związku Literatów Polskich, rok później do samego Związku. Publikował teksty satyryczne w "Szpilkach", "Po prostu", "Życiu Literackim" i "Nowej Kulturze", w latach 1952-55 artykuły polityczne, reportaże i felietony dla "Dziennika Polskiego". W 1953 opublikował pierwsze zbiory tekstów satyrycznych: "Opowiadania z Trzmielowej Góry" i "Półpancerze praktyczne". Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, dostał również Nagrodę im. Juliana Bruna za działalność dziennikarską. W 1955 ukazuje się w odcinkach jego powieść satyryczna "Maleńkie lato" (rok później w formie książkowej). W latach 1955-57 tworzy recenzje teatralne dla "Echa Krakowa". Współpracuje z Krakowskim Teatrem Satyryków, studenckim teatrem "Bim-Bom" z Gdańska, warszawskim teatrem satyrycznym "Syrena", kabaretem "Szpak" i krakowską "Piwnicą pod Baranami". Publikuje felietony w "Przekroju" ("Ze sztambucha idealisty") i w "Od A do Z". W 1957 publikuje zbiór opowiadań "Słoń" (nagroda "Przeglądu Kulturalnego") i tomik rysunków "Polska w obrazach". Rok później Teatr Dramatyczny w Warszawie wystawia pierwszą jego sztukę "Policja". W 1959 żeni się z Marią Obrembą i przenosi do Warszawy. Publikuje zbiór opowiadań "Wesele w Atomicach" (1959), później cykl felietonów i rysunków "Przez okulary Sławomira Mrożka" (1960 - "Przekrój"). W 1961 Stary Teatr w Krakowie wystawia "Indyka", mają miejsce premiery sztuk "Karol", "Na pełnym morzu", "Strip-tease", w tym samym roku publikuje on powieść dla młodzieży "Ucieczka na południe". W 1962 publikuje zbiór opowiadań "Deszcz", sztuki "Zabawa" i "Krynolog w rozterce". Cały czas podróżuje m.in. do Związku Radzieckiego, Anglii i po Europie. Od 1963 pozostaje na stałe za granicą (we Włoszech). Nowe sztuki opublikowane w Polsce: "Czarowna noc", "Śmierć porucznika". W 1964 ukazuje się "Tango". Otrzymuje różne nagrody (np. Fundacji im. Kościelskich w Szwajcarii, Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku za prace literackie). W 1967 publikuje opowiadanie "Moniza Clavier" i sztuki "Poczwórka", "Dom na granicy" oraz "Testarium". W 1968 przenosi się do Paryża. Publikuje sztukę "Drugie danie", ogłasza list protestacyjny przeciw udziałowi polskich wojsk w inwazji na Czechosłowację i prosi o azyl we Francji. W 1969 umiera jego żona. W 1971 rezygnuje z członkostwa w Związku Literatów Polskich. Otrzymuje austriacką Nagrodę Państwową w dziedzinie literatury. Od 1973 zakaz publikacji jego utworów w kraju stopniowo ustępuje. Ukazują się "Szczęśliwe wydarzenie" i "Rzeźnia". Podróżuje po Stanach Zjednoczonych i Ameryce Południowej. Pisze scenariusz do filmu "Wyspa Róż" (1974-75), reżyseruje film "Amor" według własnego scenariusza (1977), "Powrót" (1979). W latach 1974-75 publikuje w "Dialogu" cykl "Małe listy" oraz "Emigrantów", wydaje zbiór opowiadań "Dwa listy". W 1977 ukazują się "Krawiec", "Lis filozof", "Polowanie na lisa", "Serenada". W 1980 otrzymuje Złotą Szpilkę tygodnika "Szpilki", publikuje "Pieszo". W 1981 odwiedza Polskę, odmawia publikowania w polskiej prasie i pokazywania sztuk w naszej telewizji. Na scenach polskich premiery "Ambasadora" i "Pieszo". Niektóre sztuki wstrzymane przez cenzurę ("Ambasador", "Vatzlav" i "Alfa"). W 1983 publikuje "Letni dzień". W 1984 otrzymuje Nagrodę Związku Literatów Polskich na Obczyźnie za całokształt twórczości, rok później Nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego za dramaturgię. W 1986 publikuje "Kontrakt", w 1987 żeni się z Susaną Osorio Rosas. Odwiedza kraj (1987), odrzuca Nagrodę Fundacji Literackiej w Polsce. Na scenę powraca "Ambasador", ukazuje się "Portret" i "Kontrakt". W 1988 zostaje zorganizowany dwutygodniony festiwal Mrożka w Amsterdamie (dla teatrów amatorskich), w 1990 w Krakowie, w 1991 w Sztokholmie. W 1989 przeprowadza się do Meksyku. W 1990 ukazują się "Dramaty", "Małe prozy" i "Rysunki". W 1993 publikuje "Miłość na Krymie" (wystawioną w Starym Teatrze w Krakowie w marcu 1994).
Literatura:
Halina Stephan "Mrożek" Wyd. Literackie