Dzisiaj "blue screen" czy "kernel panic" to święto, nie ma już często i gęsto potrzeby dźwigania kilogramów ani wystawiania się na promienie X, ale... czy naprawdę cokolwiek się zmieniło, jeśli spojrzymy na to, jak ludzie (od producenta) traktują innych ludzi (swoich drogich i najcenniejszych klientów)? Czy naprawdę, pomimo całego tego postępu technologicznego, staliśmy się lepsi jako gatunek? Wyciągnęliśmy wnioski?

Zapraszam na krótkie spojrzenie na kilka sprzętowych drobiazgów z trochę innej perspektywy, gdzie podam kilka historyjek z życia wziętych, jak również spróbuję podać kilka rozwiązań (kilka, kilka, kilka - wiem).

Czasem mam ochotę wrócić do starych dobrych czasów, w których królowały takie oto komputery:

Projekt na chwilę obecną osiągnął już taką dojrzałość, że na upartego możnaby odtworzyć całą główną funkcjonalność pewnego znanego portalu z fantastyką (jest skrypt do migracji danych i są zaimplementowane wszystkie ważne elementy, a całość ma podstawowe elementy bezpieczeństwa).

Wyjaśnię to łopatologicznie:

• tysiące lat - ludzie marzą o lataniu
• 1903 - pierwszy lot braci Wright
• 1927 - przelot transatlantycki Lindbergha
• 1933 - lot Stanisława Skarżyńskiego nad Oceanem Atlantyckim na polskim RWD-5 bis i oblot Douglas DC-1

Poniższy wpis skompletowałem na podstawie doświadczenia, które miałem przyjemność przeżyć z najbardziej dopracowanym i stabilnym systemem świata... i pisanymi od lat sterownikami bardzo znanej i lubianej ostatnio korporacji.

Pamiętam, jak wiele lat temu obserwowałem z każdej możliwej strony zdjęcia wieżowców z USA. 11 września był dniem, w którym zarejestrowano godziny materiału, zrobiono setki zdjęć i późniejszych analiz wykazujących słuszność albo obalających różne hipotezy.

Wszystko było w kolorze, stereo i doskonałej (jak na tamte czasy) jakości - przypomnę, że było to rok 2001 (końcówka panowania Pentium III, czas promowania Pentium IV, moment przed wprowadzeniem Windows XP i chwila po Nokii 3310).