Nowy dzień w innym nastroju,
choć narobiło się tu gnoju,
I bierzecie mnie za wariata,
który głupio po świecie lata,

Ja robię co inni nie mogą,
Nie boję się iść krętą drogą,
Mam przebogate przemyślenia,
Nie lubię głupiego chrzanienia,

Chcę budować i mam siłę,
Zbuduję nim załapię kiłę,
Bo duch mój jest niezwyciężony,
Umysł tak mocno mocą natchniony,

Nieważne, że czegoś brakuje,
ręce mam, to to naprostuje,
Że się mylę ludzka natura,
nie zmienię się jednak w szczura,

Kobieta przy oknie obróciła się i popatrzyła się wyzywająco, wymowne było też to, że ubrała się jak wtedy na Polach, jedynym drobnym wyjątkiem były okulary. To akurat jednak nie dziwiło, wszak wszystkie kontakty dawno straciły już ważność, a fabryki zamknięto aż do odwołania.