W Google Play umieściłem właśnie pewną aplikację. Może ona mieć jedną lub wiele zakładek (zupełnie jak przeglądarka www), z których każda może odwoływać się do tych samych tekstów, ale inaczej je sortować albo filtrować (czyli np. na jednej możemy całą poczekalnię z fantastyka.pl, a na drugiej tylko poczekalnię z ulubionymi autorami).

Dziś mam przyjemność przedstawić komputer Acer Swift 1 SF114-32, który pojawił się w 2018 roku, a więc jeszcze przed korona-szaleństwem. Testowana konfiguracja ma na pokładzie 4-rdzeniowy procesor Intel Pentium Silver N5000, 4 GB RAM niewiadomej produkcji, dysk SSD 256 GB od WD, obudowę koloru czarnego (wygląda jak na tej niemieckiej recenzji) i Windows 10 Home (bez S).

Dzisiaj kilka słów o tym, co (w znaczącej większości) za darmo można poczytać po polsku.

Panie i panowie, dziewczęta i chłopcy, ladies and gentlemen, dzisiaj czas na ogólny przegląd tego, co mogło się zużyć w ostatnich latach w sprzęcie IT (samoistnie lub z niewielką pomocą).

Zaczęło się w sumie niewinnie, zakończyło niezwykle poważnie. Rewolucja seksualna, wolna miłość i opary marihuany, jak i kryzys paliwowy, na zawsze zmieniły świat. Technologia zamknięta w ogromnych skrzyniach w końcu opuściła rządowe laboratoria i siedziby wielkich firm, i jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać kolejne mikrokomputery. Ludzie rzucili się na gry (Spectrum, C64, Atari, Amiga) i tworzenie pierwszych szeroko wykorzystywanych interfejsów graficznych (choćby GEOS), zaczęto również propagować ideę tzw. wolnego oprogramowania. Można powiedzieć, że to była złota era prawdziwego, niczym nieskrępowanego, rozwoju.

Youtuberzy i popularne serwisy w większości testują nowe produkty, i poniekąd z jednej strony nie ma co się temu dziwić.

A gdyby spojrzeć na coś po dłuższym czasie? Czy możemy wtedy zżymać się na różne niedomagania? Jeżeli nie, to czy powinniśmy mieć wtedy jakiekolwiek oczekiwania względem producentów?

Sezon ogórkowy w pełni. Dzisiaj wezmę na warsztat kilka dosyć standardowych produktów (czasem konkretnych modeli) i przedstawię bardzo luźne uwagi na temat tego, na ile poważnie jesteśmy traktowani.

Ludzie (podobno) latali na księżyc, (na pewno) potrafią przekraczać barierę dźwięku i robić różne inne niesamowite rzeczy… tymczasem zaczęło brakować im tak podstawowego przedmiotu jak centymetr.

Przyznam się, to już się staje nudne, i szkoda, że tydzień czy miesiąc bez newsa o wpadce Apple jest stracony.

Dzisiaj chciałbym sprawdzić, na ile prawdziwy jest mit, że pogoń za smukłymi (cienkimi) obudowami wymusza niewymienność pewnych elementów.

Laptopy dla wielu z nas stały się podstawowym narzędziem pracy i rozrywki. W tej dziedzinie przez lata widać było duży postęp, obecnie jednak coraz częściej mamy do czynienia ze stagnacją i tzw. jednorazówkami.

Dnia 25.06 na stronie Apple pojawiła się informacja o możliwym wpływie kolejnych produktów tej firmy na urządzenia medyczne. Wymieniono tam telefony, laptopy, zegarki, itp. News został pochwycony i skopiowany dosłownie wszędzie (jak w to sezonie ogórkowym), a mnie naszło kilka refleksji.

Po pierwsze jakoś tak mimowolnie zacząłem się zastanawiać, ile to już razy w swoim życiu widziałem efekty „american style of life”.

W tym tygodniu na jednym z komputerów uaktualniłem pakiety w ostatnim stabilnym Ubuntu - z ostatnią wersją pobłogosławionego przez Canonical jądra zainstalowałem sterowniki NVidii w wersji 465 zamiast 460. Zaraz po tym zrobiłem restart, i od razu zaliczyłem zwieszkę systemu (zatrzymywał się bez błędu na ekranie ładowania).

Komputer zwykły i przeciętny, ot normalny Ryzen i karta graficzna sprzed kilku lat. Pod Ubuntu 20.10 nie było z nim problemów, pod wspomnianą wersją 21.04 jak dotąd miałem kilka zwieszek, i jak obstawiam, zawsze winne były sterowniki własnościowe od karty graficznej.

„Wszyscy” się „ekscytują” Rotą pewnej jasnowłosej gwiazdki polskiej polityki, tymczasem tego samego dnia miała miejsce premiera, i to premiera nie byle jaka, bo dotycząca systemu, który ma ambicję być przeciwwagą dla Windows.

Panie i panowie, Ubuntu pokazało się w wersji 21.10, nie chcę jednak zanudzać suchymi numerkami (które mamy jądro, które Gnome, o ile ma być lepsza kompresja pakietów, etc.), tylko na podstawie kilku maszyn podam kilka twardych faktów dotyczących instalacji (żeby nie było smutno, to jeszcze dodam coś ze świata Windows).

Coś się zaczyna, coś się kończy.

W życiu każdego człowieka przychodzi taki moment, że trzeba zrobić podsumowanie minionych dni, zrobić kopię zapasową i zacząć myśleć o kolejnej wersji czy iteracji (czasem oznacza to rozpoczęcie starych rzeczy w zupełnie inny sposób, a czasem myślenie o emeryturze).

Pomyślałem, że zrobię takie podsumowanie. A oto rezultat:

Na GitHub umieściłem kilka nowych repozytoriów:

Na samym początku platforma x86 nie miała żadnych zabezpieczeń, jeżeli chodzi o ochronę kodu przed zmianą przez inny kod. Procesory były wtedy bardzo proste i obsługiwały wyłącznie tzw. tryb rzeczywisty (real mode), co oznaczało, że każdy proces miał dostęp do całej przestrzeni adresowej i wszystkich zasobów sprzętowych.

Załóżmy, że jakiś rekord (nazwijmy go X) wymaga 1 MB do zapisania swojej historii. W tej sytuacji 1024 rekordów wymaga 1 GB, 1048 576 rekordów (czyli 1024 x 1024) potrzebuje 1 TB, a 100 milionów 100 TB.

Przeciętny dysk twardy w komputerze, czy to domowym, czy służbowym, ma dajmy na to 0,5 – 1 TB. Można sobie założyć, że taka przestrzeń kosztuje ok. 100 PLN (nie wszyscy mają SSD, a ceny tych nieustannie jednak spadają).

100 x 100 PLN = 10 000 PLN

Przemnóżmy to razy 10 (profesjonalny sprzęt kosztuje więcej) - dostaniemy 100 000 PLN. Do tego dochodzi oczywiście koszt sprzętu na samą bazę danych, serwisy i zapewne serwer www (więc powiedzmy, że możemy się zmieścić w 200 000 PLN).

Załóżmy teraz, że X to PESEL. I choć wcześniej podałem tylko moje bardzo szacunkowe wyliczenia, to nawet z nich wynika jedna rzecz - dobrze przygotowany system tego typu nie powinien być bardzo drogi. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że mamy jeszcze koszty utrzymania i zmian (system musi działać z innymi i od czasu do czasu trzeba migrować dane).

Ostatnio w swojej przeglądarce na Androidzie zobaczyłem opcję „Disable JIT”: