„Ostatnio” przeczytałem artykuł na Anandtech o układach Qualcomm. Wyrażono tam opinię o tym, że firma wydaje się coraz bardziej skupiać na „user experience”, a coraz mniej na rzeczywistych parametrach technicznych.

Rząd bardzo dba o to, żeby absolutnie wszystkie przepisy były jasne i przejrzyste, a obywatele sami chcieli ich przestrzegać. Zmiana w przepisach dotyczących ruchu drogowego została przyjęta bardzo dobrze - konsultacje społecznie pokazały pełne poparcie, zaś proces legislacyjny został przeprowadzony odpowiednio wcześnie. W sumie to mail wysłany automatycznie z serwera rządowego (gdzie mogłem zapisać swój adres mailowy i poprosić o info, gdyby odpowiedni akt prawny został zakualizowany) był tylko formalnym potwierdzeniem, że w końcu udało się... oprócz PDF na odpowiedniej stronie widniał również odpowiedni plik tekstowy, który mogłem od razu podpiąć pod swoją aplikację. 10 sekund i w świat poszła wiadomość, że od 1 stycznia mamy nowe przepisy.

I tak... uderzyłem się chyba w głowę (że w ogóle śmiałbym myśleć, że w Polsce mogłaby nastąpić normalność).

Dzisiaj właściwie bardziej informacja niż notka.

Od kilku ładnych lat próbuję dostarczać różne przydatne informacje dla kierowców - dzięki temu powstały cykle artykułów, ale również aplikacja Przepisy Drogowe (obecnie dostępna dla iOS, iPadOS, MacOS z procesorami M1x, Android, kiedyś również w wersji web, Tizen OS, Firefox OS, ale te wygasiłem z uwagi na brak większego zainteresowania).

Ostatnio przyszło mi do zrobienia czegoś w tzw. ekosystemie Apple, i musiałem skorzystać z MacBooka Air. To obiekt westchnienia zapewne sporej części nastolatków i yuppie, o którym powiedziano chyba już wszystko (tak mi się wydaje, choć nie wiem tego na 100%, bo nie jestem nastolatkiem ani yuppie). Laptop z ekranem 13,3 cala jest bardziej masywny niż niektóre 14-calowe laptopy z procesorami x86 (jest zdaje się z taniego aluminium), ma ekran z żywymi kolorami (ciężki do wyczyszczenia i paskudnie łapiący odciski palców), dobrą klawiaturę i bezkonkurencyjny touchpad, do tego gwarantuje pełną ciszę, niezłą wydajność i czas pracy na baterii.

Czy to jednak wszystko?

„Ma być tanio, ale dobrze… Ma być szybko, ale najlepiej, żeby cała ta moc brała się znikąd… Taki sprzęt to ja mogę kupić maksymalnie za 2000 PLN…”

Taką wyliczankę można robić w nieskończoność. Czytałem ostatnio recenzję laptopa (będę urządzenie nazywał laptopem, bo laptop to laptop, a nie jakiś ultrabook czy inne cudo). Urządzenie zostało w tytule zareklamowane jako multimedialne i z Windows 11, i ze wsparciem dla „platformy” Intel Evo.

Po opublikowaniu wersji 1.48 wpadłem w mały ciąg programistycznego natchnienia, i zacząłem pracować nad kilkoma rzeczami.

W tym poście jest temat nietechniczny.

Podam link: https://www.prezydent.pl/aktualnosci/wypowiedzi-prezydenta-rp/wystapienia/wystapienie-na-uroczystosci-zapalenia-swiec-chanukowych-plenhebr,45868

Dzisiaj chciałbym krótko wspomnieć o dwóch identycznych w sumach przypadkach (żeby nie było wątpliwości, historia z wirusem dotknęła mnie pośrednio i bezpośrednio).

Jest sobie taka firma Intel, która kiedyś produkowała udane (na tamte czasy) procesory Pentium III. Były one bardzo mocnym zawodnikiem w kategorii wydajność i przeciętnym użytkownikom najczęściej kojarzyły się z niedoścignionym, choć drogim, wzorcem. Produkowano je przez lata, a firma AMD w tamtych czasach miała duży problem, żeby im dorównać (jeśli dobrze pamiętam, to Athlon był pierwszy z zegarem 1Ghz, a pałeczka pierwszeństwa w różnych kategoriach przechodziła raz na jedną, raz na drugą stronę).

Siedzę po turecku na łóżku, a przede mną stoi mały laptop. Waży mniej więcej jeden kilogram. Wygląda elegancko, choć dosyć surowo, jak twardziel, który tylko czeka, żeby (za przeproszeniem) zdzielić go w pysk. W ogóle go nie słychać. Obraz jest dosyć jasny, a do tego stabilny. Od spodu urządzenie nie ma żadnych kratek wentylacyjnych, i nie muszę się obawiać o to, że jakaś odrobina płynu zniszczy cenną elektronikę (ewentualnie, że zatkam sobie układ chłodzenia, i wszystko się przegrzeje).

Tak mógłby wyglądać opis wielu laptopów, które używane są obecnie w naszych domach. Sukces pasywnie chłodzonego MacBooka Air, ale również kilku modeli z procesorami x86, pokazał, jak wielkie jest zapotrzebowanie na tego typu maszyny.

Panie i panowie, dzisiaj dwa słowa na temat małego sprzętu do tzw. zwykłej pracy, czyli pisania tekstów, pracy nad arkuszami, przeglądania internetu, może lekkiej wirtualizacji czy prostego programowania (ogólnie chodzi o zastosowania, w których nie zależy nam na najwydajniejszej karcie graficznej czy nie wykonujemy ciągłych zaawansowanych obliczeń).

Ile tak naprawdę trzeba tu wydać, żeby potem się nie denerwować?

Ile wart jest kupon do AppStore / iTunes, który uzyskamy przy okazji zakupu sprzętu Apple?

Okazuje się, że jest tak bezcenny, że nie można go dostać. Panie i panowie, oto tzw. "Black Friday" w wydaniu Apple:

Ludzie czują uniesienia albo potrzebę „walki” z bardzo różnych powodów. I tak mamy różnego rodzaju polityczne przepychanki (gdzie często i gęsto popieramy „swoich”, dzięki którym osiągamy jakieś zyski), mamy walkę klasową i ideologiczną (prawactwo, lewactwo i inne trudne słowa), kłótnie o ostatnie sztuki w czasie „promocji”, o bombelki w przedszkolu, czy wreszcie o technologię. W IT przez lata dało się zobaczyć „wojny” między zwolennikami ZX Spectrum i Atari, Amigi i PC, C64 i Amigi, Netscape i Internet Explorera, IE i Firefoxa, Androida i iOS, Windows i macOS, Javy i C, Javy i Kotlina, etc. To poniekąd przypomina wyznawanie pewnej religii, albo dokładniej mówiąc nowej świeckiej religii - mamy wojny, mamy też określonych „bożków”. Pomyślałem, że przyjrzę się tym ostatnim.

„- Dzień dobry.
- Dzień dobry.
- Chciałbym dodać do mojej aplikacji trzy nowe funkcjonalności, i sprawdzić, czy moi klienci mogą pracować z tym nowym systemem od Microsoftu.
- Nie ma problemu. Potrzebujemy tygodnia, kosztować to będzie trzy razy mniej niż u konkurencji.
- Dziękuję.
- Dziękuję”

Każdy z nas, przychodząc do specjalistów, oczekuje, że sami zajmą się wszystkimi ważnymi detalami (najlepiej, jak znajdą odpowiedzi, nie musząc nas o nic kłopotać), i dostarczą w jak najkrótszym czasie jak najlepszą jakość przy jak najlepszej cenie.

Kilka faktów:

1. My mieliśmy Agnieszkę:

Pamiętam, jak dawno temu (w latach 80-tych XX wieku) posiadanie ZX Spectrum czy innego 8-bitowego cudu było czymś wielkim, i do domu szczęśliwego właściciela lub, co lepsze, właścicielki ciągnęły całe pielgrzymki. Było to zaiste coś magicznego, gdy naciskało się jakiś klawisz, a na ekranie pojawiała się odpowiednia literka czy cyferka. Trzeba pamiętać, że w tamtym czasie wielkim luksusem była zwykła maszyna do pisania (oczywiście im bliżej końca komunizmu, tym łatwiej dostępna), a o modelach elektronicznych czy elektrycznych nikt nawet nie śmiał marzyć.

Od tamtego czasu wiele się zmieniło... jakiś czas znalazłem stronę „Computer latency: 1977-2017”, na której wskazano, że literki pojawiały się najszybciej w Apple 2e (30 ms), trochę wolniej w Thinkpadzie 13 z ChromeOS (70 ms), jeszcze wolniej w Macbooku Pro z 2014 roku (100 ms) czy Lenovo x1 Carbon z Windows na pokładzie (150 ms). Podanych przykładów znalazłem tam więcej, a wynikało z nich jedno - im nowszy system, tym wolniejsza reakcja na naszą akcję.

Słowo segregacja ma w naszym języku różne znaczenia, jednakże większość z nas słysząc je nie myśli o segregacji śmieci (i kosztach z tym związanych), ale bardziej o podziałach.