---

---

O ile mnie pamięć nie myli (a raczej nie myli), Windows jeszcze kilka lat temu miał opory przed zakładaniem / zmianą / usuwaniem partycji na pamięciach flash typu karty pamięci i pendrive.

Nadal nie lubimy konkurencji?

Pomyślałem, że odświeżę sobie wspomnienia. W tym celu do najnowszego stabilnego Win10 Pro podłączyłem pendrive z dwiema partycjami (jedną FAT32, jedną EXT4). Mój system pokazał taki oto komunikat:

Podobną informację mogłem zobaczyć w Windows Explorerze:

Przeniosłem się do "Computer Management", a tam zobaczyłem, że przy mojej partycji EXT4 nie ma oznaczenia dysku (i oprócz usunięcia partycji nie mogę zrobić dosłownie nic):

A może więc powinienem użyć diskpart? (przypomnę - w Windows S dostępny tylko z "Windows Recovery Environment")

Po wybraniu dysku ("select disk 1") komenda "list partition" poprawnie pokazała partycje, ale "list volume" wskazała tylko dysk D - po F nie było śladu.

Lepsza konsola?

Dawniej Microsoft miał "fdisk", obecnie rozwijany "diskpart" ma o wiele więcej funkcjonalności i wspiera chociażby zmianę partycjonowania GPT (to jest to nowoczesne) na MBR (obecnie odchodząca na lamusa ciekawostka) albo odwrotnie.

A że GUI jest jakby z innej epoki, widać to chociażby po bardzo prostym teście. Pod Linuxem utworzyłem sobie partycję UEFI (identyfikator 0xEF) i spróbowałem potem coś z nią zrobić - efekt jak na załączonym obrazku (prawdopodobnie wynika to z tego, że jesteśmy "chronieni" przed "katastrofalnymi" zmianami).

Czy dzisiaj nie budzi to politowania? Nawet sam wygląd tego menu jakoś nie zmienił się mocno od czasów Windows 2000... i występują w nim

Śmieszne (?) bugi GUI

Przy próbie usunięcia partycji widać taki piękny komunikat:

Jakoś pewniej się czuję, gdy w okienku widzę jasno, którą partycję mam usunąć (tak, tak, poniżej widać zrzut z "disks" z nieprofesjonalnego Ubuntu):

A tak wygląda użycie opcji do przypisywania literek na dysku, gdy ten jest pusty:

Nie muszę chyba dodawać, że odświeżanie nic nie daje.

A opcja przypisywania literki dysku do partycji nie wyklucza z listy wyboru literki, która jest już użyta (po jej wybraniu nie będziemy mogli oczywiście zamknąć okienka):

To tylko drobne przykłady - długo możnaby mówić o skalowaniu okienek, funkcjonalności, itp.

Nie śledzę tych wszystkich "niesamowitych" nowości w Windows i nie wiem, kiedy w końcu dostaniemy "nowoczesny" ekran "Manage Disks and Wizard" (prawdopodobnie w wydaniu 21H2), ale jak na profesjonalny system sprzedany w miliardach kopii i wielu mutacjach wygląda to cieniutko.

Bezpieczeńfsto pżede fszystkim

To okienko Windows Explorera jest znane chyba każdemu użytkownikowi Windows - komunikat wygląda groźnie, choć wspomniany folder jest dostępny bez praw admina chociażby z darmowego Far Managera.

Pewne "zabezpieczenia", funkcje i filozofia zaimplementowana w obecnym systemie są zdecydowanie nie z tej epoki. Niedomagania można zaadresować produktami firm trzecich (np. tak w "pełnej" wersji Windows 10 udało mi się rozwiązać kwestię katalogu TEMP w pamięci RAM), często trzeba sięgać do konsoli (a i tak nie zawsze to pomaga).

Podsumowując

• Windows jest nadal nie do końca przyjazny dla nieznanych sobie systemów plików
• konsola w Windows jest lepsza niż GUI
• GUI często śmieszy błędami, ale czasem wywołuje również dreszczyk emocji i niepokoju (sprzyja popełnianiu niechcianych operacji przez użytkownika, których skutki mogą być opłakane)

Pełen profesjonalizm.

I żeby nie było wątpliwości: o ile obecnie znacznie wyżej oceniam dystrybucje linuxowe pod względem funkcjonalności i elastyczności związanej z przechowywaniem plików, to tam problem z uszkadzaniem systemu plików przez plik wymiany w wersji testowej jądra jest karygodny (dał się we znaki nawet Intelowi w systemach testowych), tak samo karygodna jest zła strefa czasowa na partycjach FAT, zły i niewygodny sposób ustawiania szyfrowania, a pewne smaczki (np. ustawianie atrybutu "x" dla plików wykonywalnych albo "ukrywanie" plików rozpoczynających się od kropki) niekoniecznie intuicyjne.