Czas leczy rany, daje zapomnienie,
pozwala koić, przywołać marzenie,
uodparnia nas i wygładza wspomnienia,
budzi nadzieję na zmianę myślenia,

popycha ludzi ciągle do działania,
nowe obszary wyzwala, odsłania,
zamienia również człowiecze sprawności,
aby mogły nas cieszyć inne czułości,
bo z wiekiem wszystko ludziom się zmienia,
odchodzi to coś, na coś się wymienia,

Czytałem dziś chyba o braku wzajemności,
niech komentarz mój w tej sprawie gości,
każde uczucie jest niepowtarzalne i inne,
nie każde niestety bywa takie niewinne,

są takie, gdy tam chodzi tylko o zbliżenie,
dotyk, uśmiech oraz doraźne znieczulenie,
czasem jednak nie chodzi o czucie erekcji,
na widok kogoś z metra, ulicy czy recepcji,

czasem ktoś coś myśli nawet gdy się oddali,
czuje, że dla drugiej osoby wszystko obali,
życie to, gdy druga strona to wykorzystuje,
gdy przeżuje, przetrawi i później wypluje,

Jedna chwila w parku stracona,
gdzie siedzi długo i on i ona,
gdzie nic się wtedy nie stało,
bo i wiele temu przeszkadzało,

ona właśnie chłopaka straciła,
on widzi jak w dal zerka miła,
on czuje niewidzialną barierę,
widzi wykrzywioną z bólu cerę,

i czeka w swojej cierpliwości,
że radość, nie smutek zagości,
że ona uciacha historię starą,
zostawi wspomnienia za kotarą,

Dom jest parterowy i głównie drewniany,
dach jest dachówkowy, dół zaś murowany,
z drewna okiennice, wokół żółte ściany,
dachu krzywe lice, ganek z frontu dany,

kuchnie dwie w środku oraz dwa pokoje,
sień pośrodku, w niej rodzin dwóch stroje,
ganek ze ścianami, kolejne tam podwoje,
strych żyje duchami, skarbów kryje zwoje,

chłodno w domu w lato, gorąco zaś zimą,
miejsca tyle na to, że jedną żyją rodziną,

Nic nie rób, bo tak wszystkim będzie wygodniej,
Udaj, że nie przeżyjesz bez kiepskiej pomocy,
Udaj, że nie masz wiedzy, słów ani innej mocy,
A do tego krzycz to co inni bo tak bywa modniej,

I przenigdy nie prowadź do żadnych konfrontacji,
Udaj, że ciągle cieszysz się jak głupiutki do sera,
Udaj, że z braku wszystkiego energia rozpiera,
A na koniec przeproś za brak entuzjazmu reakcji,

Katedrę Notre-Dame w Paryżu budowano 180 lat (obraz i dane podaję za Wikipedią), czy w dzisiejszych czasach możliwe byłoby coś takiego?

Chciałbym się jeszcze powłóczyć z Tobą,
chciałbym móc nasycić Twą całą osobą,
ale chyba każdy jednak trochę to czuje,
że mnie mocno chce, lecz nie potrzebuje,

chciałbym móc jeszcze zrobić tyle rzeczy,
chciałbym, by to i owo było na rzeczy,
ale chyba każdy jednak trochę to czuje,
że mnie mocno chce, lecz nie potrzebuje,

chciałbym nie ranić i do bólu nie zmuszać,
chciałbym podświadomość Twoją poruszać,
ale chyba każdy jednak trochę to czuje,
że mnie mocno chce, lecz nie potrzebuje,

Kim jest dla zięciowej jej własny zięć ?
Ile to jest dwa podzielone przez pięć ?
Czym jest monotlenek diwodoru ?
Jaki jest wzór do liczenia oporu ?

Czy Lądek Zdrój jak Londyn istnieje ?
Gdzie i jak mech na drzewie widnieje ?
Czy Ziemia kręci się wokół Słońca ?
Dlaczego to wierzba jest płacząca ?

Jaka bywa kolejność działania ?
Ile kości nasza skóra zasłania ?
Czy iloraz nam mnożenie firmuje ?
Czy bit tylko osiem bajtów zajmuje ?

Standardowy instalator Ubuntu pozwala na szyfrowanie partycji jedynie wtedy, gdy zdecydujemy się na wyczyszczenie całego dysku.

Przeglądałem na szybko Internet i znalazłem taki oto poradnik https://help.ubuntu.com/community/Full_Disk_Encryption_Howto_2019, który mówi o używaniu czegoś, co nazywa się LUKS (Linux Unified Key Setup).

Zacząłem przeglądać uwagi tam podane i zdecydowałem się przygotować krótki wyciąg dla dysku używanego z UEFI - czystego / z zainstalowanym już Windows.

Nie zajmę się tutaj takimi kwestiami jak siła szyfrowania albo zmiana rozmiaru partycji, tylko konkretnymi najprostszymi wymaganymi krokami.

Nic nie mogę, kiepska jestem,
źle jest z każdym moim gestem,
stara bieda mnie dotyka,
kredyt z żalu wciąż przytyka,

wygląd mój niestety taki,
że sens trwania mam nijaki,
kość lub sadło nazbyt czuję,
w myśli piękno zaś widuję,

gdy ktoś prawi komplementy,
ma być z góry wciąż przeklęty,
każdy brałby mnie nieczule,
nikt zaś nie zechce mnie w ogóle,

nigdy siebie nie wychylam,
w ciszy za mądrzejszych tyram,
po co kusić jakieś licho,
w życiu zawsze siedzę cicho,

Istnieją momenty, które o wszystkim decydują,
Istnieją momenty, które latami są pamiętane,
I są chwile, które miesiącami nurtują i kłują,
I są chwile, które tak długo za wzór są brane,

To, co się nie stało jesienią w zimnym parku,
To, co w murach swych zapamiętały mieszkania,
I siedzenie w aucie przy małym nocnym marku,
I opalenizny wspaniałej piękno niepodziwiania,

Żywa czerwona suknia założona na spotkanie,
białego stanika pod białą bluzeczką skrywanie,
stringi rysujące się pod spódnicy ciemną tkaniną,
widziane znad rurek, gdy siedzą z niewinną miną,
czy to dziś już cokolwiek znaczy ?
czy człek na zabawę tylko paczy ?

Godzinami nocne zwierzanie się oraz rozmowy,
płomienne o planach swych mowy i przemowy,
które nie kończą się niczym tylko rozstaniem,
a później ciągłym do stanu tego powracaniem,
czy to dziś już cokolwiek znaczy ?
czy człek na zabawę tylko paczy ?

Kolejne Igrzyska Śmierci są rozpoczęte,
karty rozdane, zaś srebrniki już wzięte,
rozrywka zaś przez to tylko lepsza będzie,
że trybutów na ochotnika więcej wszędzie,

bratnia pomoc również została uchwalona,
na bank potrzebującym będzie udzielona,
wierzmy tym co prowadzą do wolności cudu,
nikt na pewno nie skrzywdzi żadnego ludu,

wszyscyśmy tak tolerancyjną rodziną,
na pewno potrzeby nikogo nie zginą,
krzewmy zasady postępowego świata,
niechaj utrwalone będą na długie lata,

Jej oczy we mnie wpatrzone,
jej usta wciąż nienasycone,
jej piersi, które twardniały,
jej łono i ciała świat cały,
jej ręce po mnie błądzące,
jej nogi dotyku mocno łaknące,
jej uczucie, co ją trawiło,
co ją jak kacem dniem żywiło,

tyle lat od tego upłynęło,
ale to nigdy tam nie minęło,
na zawsze będzie w pamięci,
na zawsze wspomnienie kręci,

Czy pesymizm wylewa się nam z boku uszami,
czy mierzy się go testem lub ocenia liczbami ?

Czy pesymista to już ten jest co nie czuje,
że wszyscy są prawi, mądrzy i szlachetni ?
albo ten co na późne pomarańczowe hamuje
i wie, że na drogę wbiec mogą nieletni ?

I wie, że nie wróżka zębuszka jednak los układa,
że życie wielu proste jak cep lub autostrada ?
A może ktoś jest dla innych pesymistą,
bo nie jest całkiem sieciowym ekshibicjonistą ?

Czy ktoś miałby siłę opinię mą zmienić,
czy ktoś potrafiłby odczucia odmienić,
czy ktoś potrafiłby zająć me myślenie,
na tyle żebym nie popadał w osłupienie,

bo jak słyszę i widzę, co się wyprawia,
jak czuję, jak wielu sytuację naprawia,
słyszę rozmowy jak wczoraj zasłyszane,
przez wielu fakty poniekąd potwierdzane,

że pszczoły nie brzęczą, kury nie gdaczą,
że konie też nie rżą i dzieci nie płaczą,
że większość stąd ucieka lub pouciekała,
że część stara lub na zasiłkach pozostała,