marcin's blog

Wierszyka dzisiaj z pewnością tu nie będzie,
bym nie robił zamieszania tu, tam, wszędzie,
zresztą nieważne co dziś sobie mocno myślę,
na pewno i to i owo wezmę oraz przemyślę,
na razie za wszystko wszystkim tu dziękuję,
uczące, wymowne, ciekawe, tak też zrymuję.

To absurd, żeby o życiu za młodu decydować,
do tego opowieści, jak Polską piłkę miłować,
o rozmazywaniu szminku i tuszu drobne słowa,
o portfela i auta czyszczeniu mądrość ludowa,

przejrzenie dodatków wszelakich w żywności,
historia legendy wracającej na łono ludzkości,
o priorytetach przy dzieciach wychowywaniu,
o alibi przed zabójstwem listonosza szukaniu,

Stringi to naprawdę temat bywa rzeka,
który do wyłożenia dla Bartka tu czeka,

Jedne są bardzo krótkie niesłychanie,
zakończone nicością niespodziewanie,
W innych nieskończone treści gubimy,
zdolność przewidywania akcji tracimy,

Jedne przymyślane bardzo głęboko,
założone i wyeksponowane szeroko,
Są też przypadkiem tak źle wybrane,
że nie na rękę, te są szybko usuwane,

O drugiej w łóżku swym się budzi,
cisza przed burzą, teraz się nudzi,
zbiera siły na kolejne dni lub noce,
myśli, analizuje swe czyny głęboce,

Czuje, że natura się nie pomyliła,
że intuicja, flirt, przeczucia to siła,
bez błędu odsieje plewy od istnienia,
które da tę siłę i moc da ramienia,

Bo choć żyją istoty piękne okrutnie,
wiele wysysa od razu krew jak trutnie,
w sumie nie mają nic do zaoferowania,
prócz kształtów oraz rozczarowania,

Można sobie szczęście kurcze narysować,
można również żyć i się nie przejmować,
inni bajerują, wyrywają, piją, kupują,
biorą, palą, migdalą, spiskują, ucztują,

i choć w życiu ważne są ciągłe pozory,
i cyc, ubiór, gadżety to istotne walory,
to najlepsze wśród naszego tu istnienia,
że nie można mieć pełnego znieczulenia,

i jedyne co zmienić może samopoczucie,
to dla drugiego mocne spełnione uczucie,
ale smutni ludzie żyją marząc o cudzie,
planu co trzeba nie realizują w ułudzie,

Chcę mieć wszystkie zmysły na raz drażnione,
chcę, by me szaleństwa były czasem tłumione,
pragnę nie myśleć za dziesięć mądrych innych,
pragnę choć raz nie mieć uwag mych niewinnych,

nie chcę mieć w końcu brutalnej nagiej racji,
nie chcę czasem zamieniać w sprzedaż relacji,
krzyczę o zrozumienie się bez słów widoczne,
krzyczę, by spełniło się życzenie noworoczne,

I kolejny raz czas coś skończyć,
wziąć swe zabawki i się wyłączyć,
miło było i się już dużo wyjaśniło,
w praktyce zakończyło i wypaliło,

niedługo króciutkie podziękowanie,
do innej rzeczywistości wracanie,

a najlepsze są dwie prawdy takie,
że post może da komentarze jakie,
i ten kto coś o mnie wie do tego,
będzie myśleć coś niż ja innego.

Wściekłość, gdy ignorowani się daleko oddalamy,
albo też gdy w konia robić się w końcu nie damy,
wstyd z ograniczeń lub ze swojego pochodzenia,
strach, gdy przychodzi do czynów rozliczenia,

zdziwienie, że opalenizna po koszu nie ciekawi,
że uczucie niepodsycane radości życia nie trawi,
dogłębna potrzeba posiadania małego stworzenia,
menopauza, ryczące trzydziestki i te spojrzenia,